Ta ścieżka dydak­ty­czna o ewolucji repre­zen­tuje ważne etapy w histo­rii życia na Ziemi trwa­jącej od 4100 mili­onów lat. Od pierws­zych śladów życia po dzień dzisie­jszy ścieżka ma długość 1000 m.
Z każdym metrem, z każdym dużym krokiem pokon­uje się dobre 4 mili­ony lat, każdy mili­metr to około 4000 lat, czyli czas, który minął od zbudo­wa­nia pira­mid w Egip­cie do dziś.
Poczuj na każdym kroku, ile czasu potrzeba było na rozwój życia na Ziemi, zanim — stosun­kowo bardzo niedawno – powstali ludzie, istoty które mogły budo­wać piram­idy i latać na Księżyc.

Obraz własny gbs
Fund­acja Giord­ano Bruno repre­zen­tuje stanowisko „huma­nizmu ewolu­cy­j­n­ego” z etyczną podstawą „zasady równ­ego uwzględ­nia­nia inte­resów równej rangi”. Dlatego dyskry­mi­n­u­jące ideo­lo­gie są nie do pogod­ze­nia z naszym świa­to­po­glą­dem. Jesteśmy prze­konani, że wszystko we wszechś­wie­cie jest w porządku i że wszyst­kie jego stany, procesy i właści­wości mają natu­ralne pochod­ze­nie — w tym też ewolucja.

Infor­macje o stac­jach są również dostępne w prost­szym, przy­jaz­nym dla dzieci języku na stro­nie evokids.de.
W Evokids jest też wiele innych inte­re­su­ją­cych infor­macji i mate­riałów dydak­ty­cz­nych. Zajr­zyj i sprawdź to! 

---

Nawet małe dzieci w przedsz­kolu uczą się, że życie na ziemi rozwinęło się w ciągu sześciu dni, a ludzie są „jego ukoro­no­wa­niem”. Histo­ria jest ładna, łatwa do zrozu­mi­e­nia nawet dla małych dzieci, ale pomimo tego jest błędna.
W jaki sposób fakty­cz­nie i zrozu­miale się to wydar­zyło, było badane i odkry­wane przez naukę przez dobre 200 lat, a od tego czasu nieustan­nie doda­wano nowe frag­menty wiedzy, które uzupeł­niają naszą wiedzę o rozwoju życia na Ziemi.
W żadnym wypadku nie jest tak, że wiemy wszystko lub prawie wszystko o ewolucji żywych istot zamieszku­ją­cych naszą planetę. Ale to, co na pewno wiemy, opiera się na proce­sach i prawach, które nie wyma­gają żadnych nadprzy­rod­zonych sił ani wpły­wów, i utwierdza nas w głębo­kim prze­kona­niu, że na tej ziemi wszystko prze­biega popraw­nie. My, regio­nalna grupa Giord­ano-Bruno-Stif­tung (gbs-Ren-Neckar) jesteśmy grupą świeckich huma­nis­tów z regi­onu wiel­ko­mie­js­kiego, która posta­wiła sobie za zada­nie ułat­wie­nie zrozu­mi­e­nia rozwoju życia na ziemi ludziom, którzy nie są eksper­tami na tym polu w sposób zrozu­mi­ały i łatwo przyswajalny.
Nasze poglądy na temat rozwoju życia po raz pierwszy oparli na podsta­wach nauko­wych około 160 lat temu Charles Darwin i Alfred Russel Wallace, których główne założe­nia są nadal aktu­alne i zawarte w teorii ewolucji. Oczy­wiście teoria ta, która zajmuje się rozwo­jem różnych form życia na Ziemi, ale nie wyła­nia­niem się samego życia z mate­rii nieoży­wio­nej, podle­gała z czasem różnym mody­fi­ka­c­jom i zmia­nom w szcze­gółach. W zasad­zie jednak pozostała niez­mi­en­iona. W dwóch krót­kich zdaniach można podsu­mo­wać teorię ewolucji następująco:

1. Dzied­ziczne zmiany w orga­niz­mach zachodzą przy­pad­kowo poprzez zmiany w ich skład­zie gene­ty­cz­nym, np. podc­zas podziału komórki.
2. Zmiany te podle­gają proce­sowi selek­cji, który daje orga­niz­mom najl­epiej przysto­so­wanym do ich środo­wiska prze­wagę w zakre­sie prze­trwa­nia i rozmnażania.

Wyjaś­niamy to bard­ziej szcze­gółowo w naszym tekście wpro­wad­za­ją­cym na temat ewolucji.

Ta droga ewolucji

Przedsta­wiony tu projekt jest próbą prze­nie­si­e­nia niewyo­brażal­nie długiego okresu 4 600 000 000 lat istni­enia Ziemi, o ile wiemy, na odle­głość dobrego kilo­me­tra. W tej skali jeden metr to okres 4,1 mili­ona lat, a 1 mili­metr odpo­wiada 4100 lat, czyli mniej więcej tyle, ile minęło od zbudo­wa­nia egips­kich piramid.

Znac­zące zmiany lub wydar­zenia w ewolucji (lub znale­ziska skami­e­niałości lub inne dowody tych zmian) są wska­zane i opisane na tabli­cach wzdłuż tej ścieżki.

Poszc­ze­gólne punkty ścieżki nie repre­zen­tują bezpoś­red­niego rozwoju od początku życia do nas, ludzi. Raczej wybier­ają znale­ziska skami­e­niałości doku­men­tu­jące ważne wydar­zenia i rozwój dużego i inten­syw­nie rozgałę­zio­n­ego drzewa ewolu­cy­j­n­ego, które silnie uksz­tał­to­wało nasz świat w obec­nej post­aci i bez którego my, ludzie, nie istnie­li­by­śmy na Ziemi.

Chociaż zdecy­do­wa­nie nie wszyst­kie znac­zące stop­nie rozwoju można by wyróż­nić włas­nym kami­e­niem milo­wym, jasne jest, że tempo rozwoju ewolu­cy­j­n­ego wzrosło wykład­niczo i zmiany zachod­ziły w coraz króts­zych odstę­pach czasu.
Często nastę­po­wały drama­ty­czne cięcia w rozwoju życia, przy czym nie dało się dostrz­e­gać jakich­kol­wiek niena­tu­ral­nych wpły­wów. Tych cięć, które nazy­wamy maso­wymi wymier­a­niami, była z pewnością niez­lic­zona ilość. Sześć najważ­nie­js­zych z nich jest spec­jal­nie zaznac­z­onych na tabli­cach. O ile nam dotych­c­zas wiadomo, więks­zość z nich była spowo­do­wana ekstre­mal­nymi waha­niami tempe­ra­tury w krót­kich okre­sach czasu, a przy­c­zyny tych wahań tempe­ra­tury były bardzo różne. Przy­kła­dami są wzrost lub spadek stęże­nia CO2, wystę­po­wa­nie tlenu w atmos­ferze, ale także erup­cje wulkanów, uder­ze­nia mete­o­ry­tów czy przes­unięcia konty­nen­tów. W ostat­nim z tych wiel­kich zagład około 65 mili­onów lat temu wyginęły dino­z­aury i wiele innych grup zwier­ząt i roślin.
Nie wiemy, czy obec­nie znów jesteśmy na początku maso­wego wymier­a­nia. Wska­zuje jednak na to niewąt­pli­wie dający się zmier­zyć szybki wzrost śred­niej tempe­ra­tury ziems­kiej atmos­fery, spowo­do­wany m.in. przez nas, ludzi.